Verliefd
Het is misschien geen liefde, maar het voelt zo fijn.
De gedachte van van jou zijn.
Het idee dat jouw vingers in die van mij verstrikken.
En jij en ik elkaar geheimen verklikken.
Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat,
Het idee dat jij dan voor mij klaar staat.
Het is misschien geen liefde, maar het voelt zo fijn
Ach misschien noem ik het toch maar verliefd zijn.
Onder de bloesemboom
Laat je lippen op de mijne rusten,
terwijl mijn adem schokt in mijn keel.
Voel mij gelieft door te weten wat je met mij wil.
Zie jouw ogen over mijn lichaam glijden,
precies wetend wat te doen.
Je fluistert dat ik van jouw ben
waarna je mij zachtjes zoent.
Ik lijd je handen over mijn lichaam,
laat je alles zien wat ik heb.
Spreid mezelf open voor je liefde,
voel hoe mijn lichaam los komt van je bed.
Er is hier in jouw handen niks dat mij nog stoort.
Alsof onze liefde alle onheil buiten deze kamer smoort.
Verlijd me en laat me zien
dat we niks anders nodig hebben dan elkaar,
dan zal ik doen wat je van mij wilt tot dage raad.
Verdord hart
Voorzichtig leg ik mijn verdorde hart neer
in de leegte van mijzelf.
De kracht om mij over te geven aan het niks,
waar de laatste tranen over mijn wang rollen
en de tijd enkel symbool staat voor het wachten.
Wachten tot ze weer bloeien zal in al haar glorie.
Deze keer haal ik de liefde uit mijzelf
in plaats van hem van een ander te verwachten.
Met al mijn kracht zal ik de zon op laten komen
en de regen laten vloeien door mijn aderen.
Zodat op die ene dag mijn hart
een veld vol wilde bloemen zou zijn
waar de zomerzon schijnt zelfs in de koudste winter nachten.
Kussentje
“Ik dacht niet meer aan ons samen op de 21ste van januari.”
Staar naar de bladzijden vol herinneringen die ik al bijna vergeten was
en kan het niet laten om maar over en over te lezen
hoe we eindeloos met elkaar flirtte in de natuurkunde klas.
Lachend laat mijn vingers over een stukje beschreven papier glijden
die jij ooit in een chocoladereep had weten te krijgen.
Nog 1 keer duw ik mijn neus in jouw oude groene trui
en leg met een zucht de dansende avocado sokken er in de doos bij.
Langzaam laat ik de herinneringen tot mij door dringen,
alsof ik nog een keer de eindeloosheid proeven wil.
Het zou de smaak van cupcakes en milkshakes zijn als je het weten wil.
In de verte klinkt het eindeloze gefluit en gelach.
En het gevoel van een koude sneeuwbal in mijn jas,
gevolgd door de warmte van jouw armen om mij heen.
Een glimlach verschijnt op mijn lippen als ik nog een keer naar de spullen kijk,
het enige tastbare dat ik nog heb van jou en mij.
Ik sluit de doos en duw hem in de hoek.
Het is een plekje vol dierbare herinneringen
waar ik nu geen terug weg meer naar zoek.
Ik sta op en klop het gevoel van mij af,
maar mijn blik vangt een foto die ik bijna vergeten was.
Voorzichtig pak ik hem op en draai hem een paar keer om.
Op de voorkant staat een alpaca met een roze tutuutje aan
en op de achterkant zie ik de naam Natasha staan.
Even bijt ik op mijn lip en grijns dan heel breed.
Het is ons die ik achter mij laat
maar er zijn delen van mijzelf uit die tijd
die ik nooit meer loslaat of vergeet.
Ze stond daar in het zonlicht
niet beseffend van zijn bestaan.
Maar heel even onbewust keek zij hem aan.
Hij was een vreemdeling in voorbijgang
maar iets in de manier waarop hij liep
liet haar bloeiend hart zingen alsof
het voor zijn aandacht riep.
Aan de grond genageld staarde ze
met een wijde glimlach op haar lippen
naar de korenbloemen in haar hart
die de naam van de onbekende jongen riepen.
Het gezang ebde weg
zodra hij uit haar gezichtsveld verdween,
maar de hoop voor nieuwe liefde suisde door haar heen.
